Πατερούλης

Κουβαλά στην τσέπη του μία βόμβα, για να νιώθει ασφαλής.

Αν τύχει και ξεχάσει τη βόμβα στο σπίτι, τρέμει μην τον βρει κανένα κακό στον δρόμο.

Την αφήνει μέσα στα παπούτσια του, όταν τα βγάζει τις νύχτες για να προσευχηθεί. Προσεύχεται δυνατά και συχνά. Φανατικά.

Δίπλα στο πιάτο και πιο δίπλα από το μαχαίρι, ακουμπά τη βόμβα. Νηστεύει.

Τις άλλες ώρες, κλείνει με το χέρι του το στόμα της γυναίκας. Καμιά φορά της κλείνει ταυτόχρονα και τη μύτη. Γιατί έτσι θέλει.

Υπάρχει για να μη ξεχνούν οι υπόλοιποι να συμπονούν. Υπάρχει για να υπενθυμίζει. Ζει και βασιλεύει ανάμεσά μας. Μέσα μας.